No 20

No20 : John Talabot - ƒIN

Permanent Vacation

Εισαγωγικο σημειωμα: 

    Στην αποφραδα μερα της συγκομιδης ειθισται να θυσιαζουμε τον καλυτερο αμνο για να ευοδωθουν οι κοποι.Η χρονια του 2012, αξιοσημειωτη στα ιστορικα της νεοτερης Ελλαδας ,σε  ενδιαφερουσα οσον αφορα τις μουσικες αλχημειες με γεμισε με μια πλειαδα ηχων και μελωδιων . Πρωτογνωρα απεφυγα τις πολλες επισκεψεις σε συναυλιακους χωρους του εξωτερικου - με την εξαιρεση του  εσαει φιλοδοξου Λονδινου- .Ετσι επικεντρωθηκα στις εγχωριες μετακλησεις  συγκροτηματων και στην αναζητηση καθε μουσικου documentary στις σελιδες του youtube ή σε σινεφιλικες επιδρομες στα εξειδικευμενα videoclub.Στο μετρο που μου αναλογει καθοτιν υπηρξα μετοχος μιας δημιουργικης διαδικασιας , σημειωνω τη δραση της ομαδας Arte Fiasco που ανοιξε το δρομο στην αναδειξη και σχηματισμο νεων μικρων εταιριων διοργανωσης συναυλιων κανοντας ετσι τον καταδικαστικο μας  συναυλιακο χειμωνα μια ανθοφορα πραγματικοτητα. 
   Απο εδω και στο εξης ,για ενα εικοσαημερο ,θα παρουσιασω και εγω πλαι στους αλλους 169 τις αξεχαστες μου φετεινες απολαυσεις.Πανω στην ηδονη οι φιοριτουρες περισσευουν , ετσι ας μου συγχωρεθει η ελλειψη τονισμου στα κειμενα που θα συνοδευουν την απογραφη. 

    Οπως προειπα , ειναι μοιραιο να θυσιαζεις εναν αμνο της ωρα της γιορτης και ετσι επελεξα να αφησω το τελος της αρχης με τον πρωτο δισκο του John Talabot , ƒIN. Δεν ειναι τυχαιο οτι αυτος ο προικισμενος παραγωγος της  μουσικης indie pop και deep house αφησε την δεκαετια αυτη να δεσει τις αισθησεις του με μια μαξιμαλιστικη προσεγγιση στο χωρο.Εμβληματικος περφορμερ σχεδον καθε χρονο στο Primavera Festival καταφερε με τον δισκο αυτο να γεφυρωσει εγκαρδια το χασμα της σταθερης επιμονης αναβασης με την αναρια ικεσια του απολυτου χορευτικου posture.Για ολη τη χρονια ηταν μια σιγουρη πρωινη μου εγερση στα ακουστικα του ipod και στις καταμαυρες -λογω ηλιου- μερες σιωπης στα βοτσαλα της  Ζακυνθου μου εδινε λογο να ανοιξω τα ματια κατω απο δυο μετρα γαλαζιας θαλασσας και να αντικρυζω επιθυμητα τον ανελεητο ηλιο.Αρκετες κρυφες αναφορες και πληθος συμπαραγωγων μεσα στο δισκο αυτο του εδωσαν πολυσυλλεκτικοτητα και αρτιοτητα , αυτην την νιοπλαστη ντοπιολαλια που εχω αναγκη να μιλαω καθε φορα που χορευω στον ρυθμο του.